Q 65

 

 

  De Q65 is zonder twijfel een van Neerlands meest legendarische sixtiesbands.

De groep   bestaat in eerste instantie ruim twee en een half   jaar, van begin 1965 tot eind 1967. In die periode  maken ze zeven singles en een elpee. De Q65 behoort tot het beste wat de Nederbeat in de tweede helft van de jaren zestig te bieden heeft.

 

Muzikale meningsverschillen en onderlinge irritaties binnen de Q65 waren aanwezig en wanneer Willem Bieler in militaire dienst moet betekent dat het einde van de Q65. Begin 1970 probeert de Q65 het opnieuw en maakt een paar behoorlijke singles. Maar de successen blijven uit. De groep wordt in 1974 voor de tweede keer ontbonden. Met tussenpozen wordt de band nog enkele keren opgericht en ontbonden. Na 25 jaar verschijnt er zelfs een nieuwe cd.  

 

De oprichting van Q65

In 1965 besluiten Joop Roelofs, Frank Nuyens en Willem Bieler samen met bassist Peter Vink en Jay Baar een band te gaan vormen. De eerste maanden wordt er veel tijd besteed aan het leren spelen van bluesstandaards. Willie Dixon, Bo Diddley en Robert Johnson zijn hun favorieten.

Het schrijven van eigen nummers gaat Nuyens, Baar en Bieler goed af. De naam van de band wordt bedacht. Het jaar van de oprichting met de letter Q ervoor. Vanaf mei gaat de Q65 optreden. Het eerste optreden is in de UTS te Scheveningen. Spoedig is de reputatie van de band in Den Haag en omstreken bekend. Het is een ruige band met een onverzorgd uiterlijk. Het lange haar van Bieler viel op. Ze werden vergeleken met de Engelse band The Pretty Things. De groep repeteert in de rolschaatsbaan de Eekhoorn aan de Leyweg te Den Haag. Peter Koelewijn wordt getipt en gaat bij een optreden van de Q65 kijken. Er volgt een auditie bij Phonogram in de Wisseloordstudio. Onder leiding van Peter Koelewijn worden er twee opnames gemaakt van hun zelf geschreven nummers. De opnames zijn zo goed dat men besluit deze op de plaat te zetten. You're The Victor wordt de eerste single, een ruig en ongepolijst nummer.

Het Haagse engels van Bieler valt onmiddellijk op. De b-kant is het wat rustigere And Your Kind. Op 5 maart 1966 komt de plaat in de Veronica Top 40. De hoogste notering is nummer 11. Door dit succes komt de carrière van de band in een stroomversnelling. Wout van Soest wordt de manager van de band en de gages gaan omhoog. De tweede single wordt The Life I Live met als b-kant Cry In The Night. De opname is in mei 1966. Het nummer wordt bij Jay Baar op de woonboot aan de Soestdijksekade te Den Haag geschreven. Met dit nummer wordt de Q65 pas echt populair.

In Den Haag ontstaan de eerste muurschilderingen. Op diverse plaatsen in de stad wordt Q65 op de muur geschilderd. De release van de nieuwe single gaat gepaard met een spectaculaire overtocht in een rubberboot van Londen naar Scheveningen. Eerst zou men nog in Londen een optreden doen. Aangezien er geen werkvergunning was aangevraagd mocht de Q65 daar niet optreden. De band doet eerst nog Radio City aan. Door de ruwe zee moest de Q65 tijdens de tocht overstappen op de volgboot.

Bij Scheveningen stapten de leden van de Q65 weer in de rubberboot om vervolgens als helden door hun fans te worden ingehaald. Vervolgens geeft de Q65 een spetterend optreden op de Scheveningse Pier. De naam Q65 is nu alom bekend. Het weekblad Revue schrijft een negatief artikel over de boottocht. De groep verschijnt nu in diverse tv-programma's. De Q65 zit o.a. in Voor de Vuist Weg van Willem Duys. The Life I Live wordt de grootste hit en staat 14 weken in de top-40 met als hoogste notering de 5e plaats.

The Life I Live
Sit-in' in my chair and thinkin' 
Thinkin' of the crowd I'm In with 
Thinkin' of the music I make 
And all the things I don't wanna give 
Well.I take everything I want 
The girls are fighting for me 
But everytime that I take one 
They're indisposed,poor old me! 
Well,this is my life of sadness 
This is the life I live 
This is my life of gladness 
this is the life I live 
Last week I went to the graveyard 
My dog was killied by a car 
Feel the pain, the pain is started 
He's dead,but frind ,we still are. 
Sunday we played In a dancing 
The public was very down 
But it didn't bore us a thing 
'Cos we smoked ourselves a kick 
Well this is .......(refrain) 
I had a girl and I loved her 
She knows, she knows I still do 
But she married with a rich man 
But the things she wants, he can't do 
Once we were on Joops wedding 
We smoked and drank all night 
At twelve we were thrown out 
'cos the house was changed into a crowd. 
Well this is.......(refrain

Plagiaat?

Onze eigen rots in de branding waren de Q 65. Het meest bekend van “You’re The Victor” en natuurlijk “The Life I Live”. In Aloha nummer 10, november 2000, zegt Q 65 lid Joop Roelofs dat de lick van het liedje “The Life I Live” door hem was bedacht met in het achterhoofd het Stones nummer “Satisfaction”. Omdat ieder van de Q 65 leden op een of andere manier had bijgedragen aan het totstandkomen van compositie worden Wim Bieler – Jay Baar – Frank Nuyens – Joop Roelofs en Peter Vink als componisten genoemd op de plaat. Wie echter naar “She’s Gone” van de Amerikaanse rockabilly Jack Scott luistert komt tot de ontdekking dat dit nummer qua muzikale opbouw wel heel veel wegheeft van Q 65 nummer “The Life I Live“ en dat de lick zeker niet is geïnspireerd door het Stones’ liedje “Satisfaction”. Scott’s nummer werd in 1957 op singel uitgebracht op het Amerikaanse ABC-Paramount label. De vraag is echter hoe komt het Q 65 nummer zo veel lijkt op het Jack Scott nummer. Het nummer werd destijds niet uitgebracht in Nederland, maar het kan natuurlijk zijn dat iemand de singel meenam uit Amerika en dat het zo ten gehore kwam bij een van de Q 65 leden. Moeilijke situatie dus. Hebben ze het inderdaad gejat?

 

Meer informatie : http://www.xs4all.nl/~mfokkens/